مصالح قابل بازیافت در معماری + ۶ مصالح رایج

با فراگیر شدن مفهوم معماری پایدار، مصالح ساختمانی بازیافتی روز به روز محبوب‌تر می‌شود. در این مطلب شما را با این روند رو به رشد در معماری آشنا می‌کنیم.
مطالب مورد بحث در این پست
این مطلب را به اشتراک بگذارید:
مصالح قابل بازیافت در معماری

یک ساختمان به‌طور متوسط ۵۰ سال عمر می‌کند و پس از آن، نیاز به بازسازی و تعمیر دارد. به‌عنوان مثال، مالک جدید دیوارها را خراب می‌کند، پنجره‌های نو نصب می‌کند و اتاق‌های جدید می‌سازد. اما تکلیف این همه نخالۀ ساختمانی چه می‌شود؟ این مصالح شامل بتن، شیشه، آجر، فلز و غیره است که تجزیۀ آن‌ها گاه تا میلیون‌ها سال طول می‌کشد. آیا بهتر نیست آن‌ها را دوباره وارد چرخه کنیم و در ساخت‌وسازهای بعدی به کار ببریم؟ ایدۀ مصالح قابل بازیافت در معماری از همین‌ دغدغه‌های زیست‌محیطی می‌‌آید.

در دنیای امروز، مفهوم پایداری به اولویت اصلی جوامع تبدیل شده است و معماری پایدار در خط مقدم آن قرار دارد. در سال‌های اخیر نوآوری‌های زیادی در این زمینه رخ داده است که یکی از محبوب‌ترین آن‌ها، استفاده از مصالح ساختمانی بازیافتی است؛ استفادۀ مجدد از مصالح موجود در محل مانند سازه‌ها و سنگفرش‌ها و مواد غیرمتعارف مانند قوطی‌های نوشابه، لاستیک‌ها و غیره.

در این مطلب، به شما می‌گوییم که مصالح قابل بازیافت در معماری چیست، چه مزیت‌هایی دارد و چند نمونه از این مصالح را معرفی می‌کنیم.

چه مصالحی، مصالح قابل بازیافت در معماری هستند؟ 

اصطلاح مصالح ساختمانی بازیافتی (Recycled Building Materials) یا مصالح قابل بازیافت (Recyclable Materials) در معماری به دو گروه از مصالح اطلاق می‌شود:

  1. هر محصول یا مصالحی که قبلاً در ساخت‌وساز دیگری استفاده شده است و حالا طی فرایندهایی پردازش می‌شود و مورد استفادۀ مجدد قرار می‌گیرد؛ انواع مصالح ساختمانی از جمله آجر، فولاد، بتن، چوب و حتی عناصری مانند پنجره‌ها و کاشی‌ها، در این دسته قرار می‌گیرند. به‌عنوان مثال، سازندگان می‌توانند آجرها را برای استفاده در بتن به صورت سنگدانه خرد کنند، از الوارهای بازیافتی و حتی پلاستیک یا لاستیک مجددا استفاده کنند.
  2. مصالح ساختمانی ساخته‌شده از «ضایعات»؛ مانند آجرهای پلاستیکی بازیافتی یا مصالح ساخته‌شده از بطری‌های شیشه‌ای، لاستیک‌ها و… .
مزایای استفاده از مصالح بازیافتی در معماری

مزایای استفاده از مصالح بازیافتی در معماری

این مصالح، جایگزینی مقرون‌به‌صرفه و سازگار با محیط زیست برای مصالح جدید محسوب می‌شوند، در برداشت از منابع بکر صرفه‌جویی می‌کنند و مصرف انرژی برای تولید مصالح و انتشار گازهای گلخانه‌ای را در بیشتر موارد تا نود درصد کاهش می‌دهد. در این موارد شما به جای دور ریختن حجم زیادی از ضایعات، آنها را دوباره به چرخه استفاده برمیگردانید تا از استفاده بیش از حد از منابعی که به محیط زیست آسیب می زنند، پیشگیری کنید.

در مجموع، استفاده از مصالح قابل بازیافت در معماری، دارای ۶ مزیت اصلی است:

  1. ضایعات را کاهش می‌دهد؛
  2. در هزینه‌های ساخت‌وساز صرفه‌جویی می‌کند؛
  3. تقاضا برای منابع جدید را کاهش می‌دهد؛
  4. نیاز به ارسال نخاله به محل‌های دپو را از بین می‌برد؛
  5. مصرف انرژی را تا حد زیادی کاهش می‌دهد. زیرا انرژی مورد نیاز برای پردازش مواد بازیافتی بسیار کمتر از انرژی مورد نیاز برای برداشت یا تولید مصالح جدید است؛
  6. انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد؛ مصرف انرژی کمتر، طبیعتاً به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌انجامد.

معرفی ۶ نمونه از مصالح قابل بازیافت در معماری

در ادامه، ۶ نمونه از مصالح ساختمانی بازیافتی را معرفی می‌کنیم که در پیاده‌سازی مفهوم معماری پایدار در جهان، نقش پررنگی داشته‌اند.

بامبو

1. بامبو (Bamboo)

استفاده از بامبو در ساخت‌وساز چیز جدیدی نیست. با این حال، در سال‌های اخیر به دلیل کاربردهای مختلف (کفپوش، پانل، دیوارپوش، مبلمان و…) به یکی از پایدارترین مصالح ساختمانی رایج تبدیل شده است.

بامبو با این‌که یک گیاه علفی است، استحکام و انعطاف‌پذیری چشمگیری دارد و یک جایگزین عالی برای چوب و فولاد محسوب می‌شود. این مصالح پایدار، پس از استفادۀ اولیه قابل بازیافت است. به‌عنوان مثال، سازندگان می‌توانند بامبو مورد استفاده در ساخت‌وساز را به الیاف بامبو تبدیل کنند و از آن، کارد و چنگال بامبو، ورقه‌های بامبو و کفپوش بامبو بسازند.

این مصالح ساختمانی بازیافت‌پذیر:

  • به‌سرعت تجدیدپذیر و دوستدار محیط زیست است؛
  • مقرون‌به‌صرفه است؛
  • در همۀ قاره‌ها به جز اروپا و قطب جنوب رشد می‌کند و به‌طور گسترده در سراسر جهان در دسترس است؛
  • همه‌کاره است و می‌تواند در فضاهای داخلی و خارجی استفاده شود؛
  • ۳ برابر قوی‌تر از تیرهای چوبی و از بتن قوی‌تر است؛
  • از نظر استحکام کششی (توانایی مقاومت در برابر کشش) از فولاد قوی‌تر است؛
  • استحکام ساختاری بالایی دارد و حتی برای سازه‌های با دهانۀ بلند و ساختمان‌های بزرگ مناسب است.
کاه

2. کاه (Straw)

یک نمونۀ عالی دیگر از مصالح قابل بازیافت، کاه است؛ یک مصالح ساختمانی ارگانیک سنتی که این روزها دوباره رواج پیدا کرده و مزایای زیر را ارائه می‌دهد:

  • آسایش حرارتی
  • در دسترس بودن
  • ساخت‌وساز کم‌هزینه و اقتصادی
  • کمترین اثر کربن (به دلیل جذب دی اکسید کربن)
  • زیبایی‌شناسی روستایی و مینیمال
  • بهره‌وری انرژی فراتر از آجر و بتن معمولی (دیوارهای ساخته‌شده از کاه 2 برابر بیشتر از الزامات برخی کشورها، ساختمان‌ها را عایق می‌کنند و قابلیت کاهش 90 درصدی قبض‌های سوخت را دارند.)
آجر اکو

3. آجر اکو (EcoBrick)

اکوآجر یا آجر پلاستیکی (Plastic Brick) یک مصالح نسبتاً جدید پایدار است که به‌طور مستقیم با آلودگی زباله‌های پلاستیکی مقابله می‌کند. اکوآجر در واقع یک بطری پلاستیکی است که با انواع پسماندهای تجزیه‌ناپذیر دیگر (ته سیگار، نی‌های نوشیدنی‌ها، درپوش ها و…) پر می‌شود و یک آجر پلاستیکی فشرده و سخت ایجاد می‌کند. از این آجرهای پلاستیکی برای ساختن سازه‌های مختلف از جمله دیواره‌های باغچه استفاده می‌کنند.

تجزیۀ پلاستیک ممکن است تا ۴۵۰ سال طول بکشد. در نتیجه، اکوآجرها جایگزینی دوستدار محیط زیست و مقرون‌به‌صرفه برای آجرهای معمولی محسوب می‌شوند.

ورق پلی‌کربنات

4. ورق پلی‌کربنات (Polycarbonate Sheeting)

ورق پلی‌کربنات یک مصالح ساختمانی امروزی است که برای سقف‌ها یا پانل‌های دیواری استفاده می‌شود. این ورق از پلیمرهای ترموپلاستیک ساخته شده و ۱۰۰% قابل بازیافت است.

این پانل‌های شفاف را می‌توان بدون هیچ‌گونه تغییر شیمیایی ذوب کرد و به‌طور مکرر مورد استفاده قرار داد. ورقه‌های پلی‌کربنات نمای زیبا و خیره‌کننده‌ای ایجاد می‌کنند که در عین حفظ حریم خصوصی، به نور اجازۀ ورود می‌دهد.

آجر سفالی

5. آجر سفالی (Clay Brick)

آجرهای سفالی از ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد وجود داشته‌اند، بنابراین مصالح ساختمانی جدیدی محسوب نمی‌شوند. عمر طولانی ۵۰۰سالۀ آجرهای سفالی به این معنی است که می‌توان از آن‌ها برای چندین پروژۀ ساختمانی استفادۀ مجدد کرد.

علاوه بر آن، سازندگان می‌توانند این آجرها را خرد کنند و به صورت آجر جدید درآورند یا از ذرات آن به‌عنوان سنگدانه در بتن، یا شن و ماسۀ پرکننده استفاده کنند.

شیشه

6. شیشه (Glass)

ضایعات شیشه تجزیه‌ناپذیرند و برای محیط زیست خطر دارند. در سال‌های اخیر، ایدۀ بازیافت شیشه به‌عنوان جایگزینی برای سنگدانه‌های طبیعی و سیمان مورد توجه قرار گرفته و در نمونه ساختمان‌های معماری پایدار به کار رفته است. از سوی دیگر، فرایند تولید سیمان، دی ‎اکسید کربن زیادی در هوا منتشر می‎کند. با مخلوط‌کردن خرده‌شیشه در بتن می‌توان انتشار دی‎اکسیدکربن را کاهش داد و علاوه بر آن، محصولی قوی‌تر، بادوام‌تر و مقاوم‌تر تولید کرد.

ویژگی بی‌اثر بودن شیشه از نظر شیمیایی و استحکام ذاتی بالا، شیشۀ بازیافتی را به یک مصالح ساختمانی مناسب برای جایگزینی سیمان در کاربردهای بتن تبدیل می‌کند. همچنین، جایگزین خوبی برای شن و ماسۀ گرانیت خشک است که در محوطه‌سازی استفاده می‌شود.

سخن آخر

زیبایی مصالح بازیافتی در این واقعیت نهفته است که می‌توان آن‌ها را پردازش کرد و برای استفادۀ مجدد به شکل دیگری درآورد. مصالح قابل بازیافت در معماری، با محیط زیست سازگارند و معمولاً از مکانی نزدیک به سایت تهیه می‌شوند. خاک، کاه، آجر سفالی و بامبو نمونه‌هایی از مصالح ساختمانی هستند که می‌توانند بازیافت شوند.

این مصالح، نه‌تنها مصرف انرژی را کاهش می‌دهند، ضایعات را کم می‌کنند و انتشار گازهای گلخانه‌ای را به حداقل می‌رسانند، بلکه اغلب ارزان‌تر نیز هستند و به صرفه‌جویی در هزینه‌ها کمک می‌کنند.

اگر تصمیم دارید از بامبو در ساختمان خود استفاده کنید، از فروشگاه آنلاین شرکت خانه و معماری دیدن کنید.

Template is not defined.
نویسنده
تحریریه خانه و معماری
منبع
Biltrax Media، ETM Recycling، Climatebiz، ArchDaily

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *